Arti-farti in Kurashiki + festival bij Himeji

Aangekomen in Kurashiki denk je wat je hier in hemelsnaam 3 nachten moet doen... maar wauw wat een leuke plaats!!

De eerste dag in Kurashiki gingen we lekker een dagje fietsen over de Kibi vlakte met de hele groep en onze reisleider / samoerai Nao. Ik hou natuurlijk zo van fietsen (laatste keer is alweer een jaar terug) dus mijn dag kon niet meer stuk. Het was een erg hete dag maar wel erg gezellig. We fietste door de rijstvelden en dorpjes naar verschillende tempels. Het was alleen niet echt het juiste seizoen voor de natte rijstvelden, want alles was als één dorre tak. Lekker droog, net als mijn lippen die dag.
De eerste tempel was wel erg mooi en die omgeving was nog wel groen. Daar natuurlijk schoenen uit, tempel in, hup tempel weer uit en even lekker een softijsje halen. Jammie! Als één schaap over de rijst-dam is dan volgen er meer en voor je het weet stond de hele groep lekker te likken. Voor alles is een tijd en plek en dit was precies de juiste plek en het juiste tijdstip.

In de tweede tempel werd een soort boogschietwedstrijd gehouden onder jonge studenten. Overal stonden studenten (honderden) te oefenen in onwijs mooie uniformen / kleding en er liepen monniken rond met fel gekleurde gewaden aan ... net een Japans sprookje. Iedereen echt iedereen zegt je gedag als je voorbij komt lopen met natuurlijk een beetje giechelen erbij. Het is grappig om te zien dat ze zelfs buigen naar het doelpunt voordat ze gaan schieten maar tip: nooit ruzie krijgen met een Japanner, ze zijn hardstikke dodelijk met die pijlen. Hierna weer verder met de fiets .... natuurlijk moest er iemand een short-kut nemen dus onze samoerai Nao raakte helemaal in de war en we waren dus de weg kwijt en hebben paar rondjes extra in de zon gereden (burn baby burn). Gelukkig brandde de zon niet zo erg en was het helemaal niet zo heet ;-) Maar wel lekker gekleurd en veel gelachen!

Bij terugkomst nog even het oude centrum opgezocht met de Belgen (Rafaela en Nicolas), de buurmannen (Jan en Ron) en Astrid (die komt net terug in Nederland na 10 jaar Mozambique... hoe gaaf!!). Eerst nog even bijkomen in de schaduw met een (sushi) picknick. Daarna lekker rondslenteren door Kurashiki. Erg mooi oud stadje met veel kleine winkeltjes, barretjes en restaurantjes.
Ook nog even een tip van Nicolas opgevolgd... we gingen naar het Toy Museum. Speelgoed van honderden jaren oud verspreid over verschillende tijdperken. Nou nou dat was een mooie omschrijving voor een wanstaltig museum. WAUW volgens mij miljoenen gipsen beeldjes van hetzelfde... een aanslag voor je ogen. Het was een verzameling (duidelijk een horder - iemand die NIKS weg kon gooien). Ik zou het afraden maar eigenlijk moet je het stiekem wel meemaken.

Hierna nog even naar een oud stoffig huis... precies geen Zen meer in dus Nicolas en ik zaten lekker bij te komen in de schaduw en de rest ging naar binnen. 'S avonds lekker gegeten met de buurmannen en de Belgen. Na enige tijd zoeken kwamen we terecht in een Japans Tapas restaurant en ook hier spraken ze geen woord Engels natuurlijk. Dus met veel handen en voetenwerk + aanwijzen bij de buren, kwamen er heerlijk gerechten op tafel. Spareribs, sashimi die smelt op je tong, salade, Spaanse ham, enz. Heerlijk! Daarna nog even naar een lichtfestival in de stad. Er kwam een bootje voorbij varen met een zingende Geisha erin en honderden Japanners langs de grachten. Mooi om te zien en te horen, al heeft het wel wat weg van een krolse Japanse Nachtegaal.

Volgende dag lekker arti-farti op Naoshima met de buurmannen en de twee oude nichten (zijn hun eigen woorden, niet de mijne ;p). Dat is een soort eiland vol met kunst, musea en speciale architectuur. Ik ben niet echt een kunstbezoeker, maar was toch leuk om gezien te hebben. Eerst natuurlijk naar dat eiland toe maar gelukkig hadden we onze gids Samoerai Nao bij ons. Het eiland zelf is veeeeel groter dan ik had verwacht en we hebben enkele musea bezocht. Heb nog even een Monet en een Andy Warhol in m'n tas gestopt maar mocht het helaas niet meenemen ;-) Daar natuurlijk ook nog even gegeten en ik moet zeggen dat het niveau erg 'hoog' lag... Started at the top als sjieke merries maar nu ligt het niveau onder zeeniveau, maar we hebben wel de hele dag keihard gelachen. Lekker plat!! Iedereen hoort ons wel van mijlenver aankomen maar dan kunnen die Japanners zich tenminste beetje voorbereiden. Overal moest je stil zijn (musea + restaurantje), nou dat was dus niet gelukt en ze kwamen dan ook meerdere keren vragen of het wat stiller kon (oeps).

Terug in Kurashiki even in hotel omkleden en weer de stad in om te gaan eten en we vonden een leuke klein restaurantje en daar kregen we weer zo een 'pizza' ding (noedels, ei, groenten en vlees) met natuurlijk SAKE! Sla alvast maar Sake in voor als ik thuis ben, want ik drink vanaf nu alleen nog maar Sake ;p Na deze dag weer helemaal gesloopt en op tijd naar bed... morgen weer drukke dag en even m'n lachspieren laten rusten.

Volgende morgen gingen we weer het busje in met de hele groep (16 man) en natuurlijk Samoerai Nao. Volgende bestemming: Himeji. Dit is een oud wit kasteel. Echt zo een Samoerai kasteel, echt heel gaaf om te zien. Het was dus net gerenoveerd (hier gooien ze het dan helemaal plat en bouwen ze het gewoon op opnieuw) en net weer geopend voor publiek + golden week (een feestweek) maakt samen dat het extreem druk was. WAUW wat een mensen, de wachtrij om een kaartje te kopen was 3,5 uur en daarna kwam je nog in de wachtrij voor het kasteel zelf. Precies geen zin in dus we zijn lekker rond gaan lopen met de Belgen, de homo's, de buurmannen en Astrid. Er was ook een groot Japans festival aan de gang en verschillende optredens van zwaardvechters, Japanse draken, andere verklede mensen en overal zag je blote billen. Er liepen veel mensen rond met een Sumo 'broekje' oftewel een tulband om hun zaakje aan. De mooie billen wedstrijd had niemand gewonnen maar ze lopen erbij alsof het de normaalste zaak van de wereld is. Heerlijk!!

Gelukkig was het niveau precies weer even laag als waar we gisteravond geëindigd waren. Dus we lagen telkens weer in een scheur. Ook nog even door een 'beautiful garden' gelopen en er dus was een theehuisje waar er een theeceremonie gedaan kon worden. Dat wilde iedereen natuurlijk wel even meemaken dus wij daarheen. Schoenen uit, op je knieën zitten en je kreeg een blaadje met instructies wat te doen. Een heel stappenplan van hoe je de thee aanpakt tot het bedanken en hoe je de thee vasthoudt.

Zat als eerste in de rij (helemaal kut natuurlijk) en moest dus beginnen. Eerst kreeg je een soort marsepeinen koekje/snoepje van een jochie van 7 jaar en bij stap 1 stond dat je dan moest buigen en stap 2 was zeggen: 'thank you for the tea'. Dus dat deed ik en daarna ook Jan (van de homo's) en wij schieten toch in de lach... we kwamen niet meer bij. Heel dat theehuis natuurlijk stil en iedereen: nee niet lachen dat kan echt niet. Dat moet je vooral zeggen.... dan ga je alleen maar harder giechelen. Tranen rolde over m'n wangen, in tijden niet meer zo hard gelachen. Er stond dus nog een heel stuk bij voordat je met stap 1 kon beginnen... ja weet ik t. Je moest dus eerst bedanken voor het koekje en buigen en daarna kwam pas stap 1. Erg ingewikkeld allemaal! De thee zelf was ook niet te zuipen, je denkt lekker groene thee... het is dus een mengeling van vijverwater + zwemmende koi karpers en erwtensoep. Het kwaad was dus al geschiet en we schoten tekens weer in de lach. De opper geisha (zonder wit gezicht) keek ons dan ook erg streng aan dus we zijn maar soort van weggerend dat theehuisje uit.

Hierna HupSake weer het busje in en we vervolgende onze weg naar Kyoto waar we 's avonds aankwamen.