Mysterieuze verrassing Laos

De busreis van 36 uur was gelukkig over de helft nadat we bij de grens van Laos aankwamen. Helemaal verkrampt moesten we de slaapbus uit, want het stukje niemandsland tussen Vietnam en Laos moesten we lopen. Wat stiekem best wel fijn was, eindelijk kunnen bewegen! Het voelde wel geheimzinnig, de modderweg in niemandsland was gehuld in dikke mist en na 15 min ploeteren door de modder (op slippers) zagen we pas de grenswachters van Laos. Stempel in paspoort, natuurlijk wat dollars moeten betalen en daarna weeer de bus in richting de hoofdstad Vientiane. 

Het laatste stuk ging erg snel, twee keer knipperen en we waren er! Onwijs blij sprongen we met z'n alle de bus uit... direct gutste het zweet van m'n voorhoofd en probeerde ik weer de bus (met airco) in te rennen, maar mocht helaas niet meer. Totaal onverwachts was het 36 graden... precies te heet gekleed! Feeling hot hot hot.

In de bus lag ik naast een Duitse Lena en die wist een goedkoop hostel, ik natuurlijk direct met haar mee: 4 dollar per nacht! Dat is natuurlijk helemaal niks :) inclusief gratis ontbijt EN gratis wodka na 21.00 uur. Nou wat een feest!!!! 

Vientiane voelt als een hele speciale plek, meer auto's dan brommers (wat heel speciaal is in Azië) en er wordt niet om de 2 minuten getoeterd! Dus het is lekker rustig op straat, de mensen zelf zijn echt super lief en behulpzaam. Je voelt je er gelijk thuis! De stad heeft soms wat weg van Parijs.... het is één van de drie Indochina steden (vroeger van Frankrijk) net als Saigon en Hanoi. Het heeft zelfs een eigen (Aziatische) Arc de Triomphe, maar heet Putaxai en je kan overal op straat weer heerlijk eten! Op elke hoek van de straat kan je zelfs heerlijk belegde Baguettes halen en dat is best wel fijn na al die weken noedels voor lunch. Merci France! 

Het vreemde van Vientiane is dat het langs een rivier ligt en aan de andere kant van de rivier ligt Thailand. Stel je voor dat je Duitsland ziet aan de andere kant van de Amstel in het centrum van Amsterdam :S
De eerste volle dag in Laos gingen we  met een groepje naar Buddha park: Duitse Lena en dr zus, een Nijmegenaar (niet te verstaan) en een Canadese Fillipina. Het lag een heel stuk buiten de stad en moesten meerdere bussen nemen, maar het mooie van dit land is dat men elkaar nog gedag zegt... ook tegen ons de toeristen, er werden zelfs wat deftige Laotiaanse dametjes persoonlijk thuis afgezet met de bus. Op deze manier zou ik ook wel gebruik maken van het OV in Nederland :P

Na het weirdo Buddha Park (allemaal agressieve Buddha beelden en doodshoofden gingen we naar het COPE-center. 
Tijdens de Vietnam oorlog, heeft Amerika ook stiekem Laos gebombardeerd terwijl ze er NIKS mee te maken hadden. Veelal was het te gevaarlijk voor de straaljagers om te landen met nog bommen aan boord, dus wat niet gevallen was in Vietnam gooide ze maar op Laos :S Stelletje mongolen! BETALEN!

Resultaat: In Laos zijn nog meer bommen gegooid dan in de gehele Tweede WereldOorlog en 30% is niet ontploft, dus overal liggen nog bommen die elk moment kunnen ontploffen. Bijna elke dag raken er nog mensen gewond of overlijden ze door die bommen. Het COPE-center helpt mensen die ledematen verloren zijn en hoe daar fysiek en emotioneel mee om te gaan. Het is een veel te kleine organisatie voor zo een groot probleem maar ze doen geweldig werk!!  En ja ik heb weer moeten huilen nadat mensen gingen vertellen hoe ze hun kind waren verloren of dood ging in hun armen door zo een bom. Echt te zielig :(

Hierna was het duidelijk even tijd om m'n hoofd te legen! De rest van de groep ging naar de sauna, ik ging lekker makkie an rondjes lopen in de stad. De meest heilige tempel gezien voor Laotianen, best indrukwekkend... hele ding is van goud en 42 m hoog!! En lekker langs de boulevard geslenterd om uiteindelijk te belanden op een RooftopParty met zonsondergang. Hier kwam de rest van de groep ook weer heen en toen... Hik hik 

Dag erna naaarrrrrr: VIENG VIENG :)